İsrâiloğulları'na gönderilen Peygamberler'dendir. Hem Peygamber, hem sultân yâni hükümdârdı. Soy bakımından Yâkûb Aleyhisselâm'ın Yehûda adlı oğluna dayanır.
Süleymân Aleyhisselâm'ın babsıdır. Kudüs"te doğdu. Orada yaşadı ve orada vefât etti. Kendisine İbrâni dilinde Zebûr kitâbı verildi. Sesi çok güzel ve tesirliydi. İsmi Kur"ân-ı kerim"de on altı yerde geçmektedir.
Allahû Teâlâ, Mûsâ Aleyhisselâm'dan sonra, İsrâiloğullarına birçok peygamberler gönderdi. Bu peygamberler insanları Tevrât"ın hükümleriyle amel etmeye dâvet ettiler. Fakat zaman geçtikçe azgınlaşan İsrâiloğulları, Tevrât"ın hükümlerini değiştirdiler, peygamberlerini dinlemediler, ahkâkları tamâmen bozuldu.
Allahü teâlâ Amâlika kavmi hükümdârı Câlût"u karşılarına belâ gönderdi. Câlût, İsrâiloğullarını vatanlarından sürüp çıkardı. Daha sonra, Tâlût isimli bir hükümdâr gelerek memleket işlerini ve orduyu düzene koydu. Câlût"un üzerine yürüdü. Tâlût"un ordusunda bulunan Dâvûd aleyhisselâm, Câlût"u öldürdü. Tâlût"un ölümünden sonra, Dâvûd aleyhisselâm İsrâiloğullarının hükümdârı oldu. Bir müddet sonra Allahü teâlâ kendisine peygamberlik vazifesi ve Zebûr adlı kitabı verdi. İnsanları Allahü teâlânın dinine dâvet etti ve adâletle hükmetti. Filistin, Sûriye ve Arap Yarımadasının birkısmını fethederek memleketi genişletti. Kudüs"ü başkent yaptı. Ayrıca Amman, Haleb, Nusaybin ve Ermenistan"ı da fethetti.
Mescid-i Aksâ adıyla Kur"ân-ı kerimde bildirilen büyük bir mescidin inşâsını başlattı. Mescidin yapılıp bitirilmesi işini oğlu Süleymân aleyhisselâma vasiyet ederek, yüz yaşında vefât etti. Kabrinin Kudüs sûru dışında olduğu rivâyet edilir. Dâvûd aleyhisselâmın çok güzel ve tesirli sesi vardı.
Kendisine İbrâni dilinde Zebûr kitabı geldi. Bu kitap, manzum şekilde olup, eski manzum kitapların en meşhurudur. Zebûr, meşhur dört ilâhi kitapdan biri olup, Tevrât"tan sonra gönderilmiştir. Vâz ve nasihat şeklinde olup, Tevrât"ı kuvvetlendirdi. Onu açıklayıp onunla amel etmeye çağırdığından, Tevrât"ın hükümlerini yürürlükten kaldırmadı. Dâvûd aleyhisselâm, hazret-i Mûsâ"nın getirdiği dini kuvvetlendirdiğinden resûl olmayıp, Beni İsrâil"e gönderilen nebilerden biridir.
Dâvûd aleyhisselâm çok ağlar, çok ibâdet ederdi. Gündüzü oruçla, geceyi namaz kılarak ibâdetle geçirirdi. Gecenin ancak üçte bir kısmında uyurdu. Bir gün oruç tutar, öbür gün tutmazdı. Allahü teâlâ mûcize olarak dağları, taşları, kuşları onun emrine vermişti. Yanık sesiyle Zebûr"u okumaya başlayınca, kuşlar havadan ağaçlara iner, hep birlikte, okunan Zebûr"u tekrar ederlerdi. Allahü teâlâ Dâvûd aleyhisselâma demiri ateşe sokmadan ve dövmeden istediği şekli verebilme mûcizesi verebilmişti.
Demirden zırh yapar, elinin emeğiyle geçinir, devlet hazinesinden birşey almazdı. Yırtıcı hayvanlar, hazret-i Dâvûd"un huzûruna gelip, ona tam bir bağlılıkla hizmet ederlerdi. Kur"ân-ı kerimde Bakara, Nisâ, Mâide, En"âm, İsrâ, Enbiyâ ve Sâd sûrelerinin birçok âyet-i kerimelerinde Dâvûd aleyhisselâmdan bahsedilmektedir.
Dâvûd Aleyhisselâm İsrâiloğullarına gönderilen peygamberlerden. Hem peygamber, hem sultân yâni hükümdârdı. Soy bakımından Yâkûb aleyhisselâmın Yehûda adlı oğluna dayanır. Süleymân aleyhisselâmın babsıdır. Kudüs"te doğdu. Orada yaşadı ve orada vefât etti. Kendisine İbrâni dilinde Zebûr kitâbı verildi. Sesi çok güzel ve tesirliydi. İsmi Kur"ân-ı kerim"de on altı yerde geçmektedir. Allahü teâlâ, Mûsâ aleyhisselâmdan sonra, İsrâiloğullarına birçok peygamberler gönderdi. Bu peygamberler insanları Tevrât"ın hükümleriyle amel etmeye dâvet ettiler.
Fakat zaman geçtikçe azgınlaşan İsrâiloğulları, Tevrât"ın hükümlerini değiştirdiler, peygamberlerini dinlemediler, ahkâkları tamâmen bozuldu. Allahü teâlâ Amâlika kavmi hükümdârı Câlût"u karşılarına belâ gönderdi. Câlût, İsrâiloğullarını vatanlarından sürüp çıkardı. Daha sonra, Tâlût isimli bir hükümdâr gelerek memleket işlerini ve orduyu düzene koydu.
Câlût"un üzerine yürüdü. Tâlût"un ordusunda bulunan Dâvûd aleyhisselâm, Câlût"u öldürdü. Tâlût"un ölümünden sonra, Dâvûd aleyhisselâm İsrâiloğullarının hükümdârı oldu. Bir müddet sonra Allahü teâlâ kendisine peygamberlik vazifesi ve Zebûr adlı kitabı verdi. İnsanları Allahü teâlânın dinine dâvet etti ve adâletle hükmetti. Filistin, Sûriye ve Arap Yarımadasının birkısmını fethederek memleketi genişletti.
Kudüs"ü başkent yaptı. Ayrıca Amman, Haleb, Nusaybin ve Ermenistan"ı da fethetti. Mescid-i Aksâ adıyla Kur"ân-ı kerimde bildirilen büyük bir mescidin inşâsını başlattı. Mescidin yapılıp bitirilmesi işini oğlu Süleymân aleyhisselâma vasiyet ederek, yüz yaşında vefât etti. Kabrinin Kudüs sûru dışında olduğu rivâyet edilir. Dâvûd aleyhisselâmın çok güzel ve tesirli sesi vardı. Kendisine İbrâni dilinde Zebûr kitabı geldi.
Bu kitap, manzum şekilde olup, eski manzum kitapların en meşhurudur. Zebûr, meşhur dört ilâhi kitapdan biri olup, Tevrât"tan sonra gönderilmiştir. Vâz ve nasihat şeklinde olup, Tevrât"ı kuvvetlendirdi. Onu açıklayıp onunla amel etmeye çağırdığından, Tevrât"ın hükümlerini yürürlükten kaldırmadı.
Dâvûd aleyhisselâm, hazret-i Mûsâ"nın getirdiği dini kuvvetlendirdiğinden resûl olmayıp, Beni İsrâil"e gönderilen nebilerden biridir. Dâvûd aleyhisselâm çok ağlar, çok ibâdet ederdi. Gündüzü oruçla, geceyi namaz kılarak ibâdetle geçirirdi. Gecenin ancak üçte bir kısmında uyurdu.
Bir gün oruç tutar, öbür gün tutmazdı. Allahü teâlâ mûcize olarak dağları, taşları, kuşları onun emrine vermişti. Yanık sesiyle Zebûr"u okumaya başlayınca, kuşlar havadan ağaçlara iner, hep birlikte, okunan Zebûr"u tekrar ederlerdi. Allahü teâlâ Dâvûd aleyhisselâma demiri ateşe sokmadan ve dövmeden istediği şekli verebilme mûcizesi verebilmişti.
Demirden zırh yapar, elinin emeğiyle geçinir, devlet hazinesinden birşey almazdı. Yırtıcı hayvanlar, hazret-i Dâvûd"un huzûruna gelip, ona tam bir bağlılıkla hizmet ederlerdi. Kur"ân-ı kerimde Bakara, Nisâ, Mâide, En"âm, İsrâ, Enbiyâ ve Sâd sûrelerinin birçok âyet-i kerimelerinde Dâvûd aleyhisselâmdan bahsedilmektedir.
İbret ve Hikmet:
Allah-u Teâlâ Tâlut ile Câlut’un yapmış oldukları bu savaşı Kuran-ı kerim’inde beyan buyurduğu gibi, bu kıssanın asla hilâf-ı hakikat olmadığını beyan etmek üzere şöyle buyurur:
“İşte bunlar Allah’ın âyetleri’dir. Biz onları sana hak olarak okuyoruz.” (Bakara: 252)
Muhammed Aleyhisselâm’ın bir kitaptan okumaksızın ve bir muallimden öğrenmeksizin, asırlar öncesi devirlerde geçen hadiseleri olduğu gibi haber vermesi, risaletine delâlet eden mucizelerden olduğuna işaret için Allah-u Teâlâ Âyet-i kerime’sinin nihayetinde şöyle buyuruyor:
“Resulüm! Şüphesiz ki sen de gönderilmiş peygamberlerdensin.” (Bakara: 252)
Nübüvvet:
Âyet-i kerime’sinde:
“Daha önce de Nuh’u ve onun neslinden Davut’u ve Süleyman’ı hidayete kavuşturduk.” buyuruyor. (En’am: 84)
Kenan illerinden henüz İsrailoğullarının eline geçmemiş bulanan yerleri fethetti, Kudüs’ü merkez yaptı.
Zebur:
Âyet-i kerime’de:
“Davut’a da Zebur’u verdik.” buyuruluyor. (Nisâ: 163-İsrâ: 55)
Zebur kitabında öğütler, ibretler, dua ve zikirler vardı, dini hükümleri ihtiva etmiyordu. Bu sebepledir ki Davut Aleyhisselâm diğer İsrailoğulları peygamberleri gibi, Musa Aleyhisselâm’a indirilen Tevrat’ın ahkâmı ile amel etmiş, iş görmüştür.
Kur’an-ı kerim’de Zebur’un muhtevâsından sadece bir hususa işaret edilmektedir:
“Andolsun ki zikirden (Tevrat’tan) sonra Zebur’da da yazdık ki:
Yeryüzüne ancak sâlih kullarım vâris olur!” (Enbiyâ: 105)
Allah-u Teâlâ sâlih kulları için yazıp takdir buyurduğu dünya saâdetini ve âhiret selâmetini, onların yeryüzüne vâris olacaklarını, bunun da mutlaka meydana geleceğini haber vermektedir.
Nitekim bir sonraki Âyet-i kerime’de yeryüzüne salih kulların hakim olmasının mukadder olduğu belirtilmektedir:
“Şüphesiz ki bunda kulluk edenler için kâfi bir öğüt vardır.” (Enbiyâ: 106)
Müslümanlar vaktiyle şarkta ve garpta bir çok fütuhat yapmışlar, az bir zaman içinde İslâmiyet’i her tarafta neşretmeye muvaffak olmuşlardı. Kötülerin ve kötülüklerin sürekli payidar olamayacakları şüphesizdir.
Güçlü Bir Kul:
“Resulüm! Bizim güçlü kulumuz Davut’u an!
Doğrusu o, daima Allah’a yönelirdi.” (Sâd: 17)
Davut Aleyhisselâm bu güçlülüğü ilk olarak cebbar bir hükümdar olan Câlut’u öldürmekle göstermiş oldu. Hükümdar olduktan sonra civardaki müşrikleri etkisiz hale getirmiş, sağlam temeller üzerine oturan bir devlet kurmuştur.
Onun güçlü bir yani da Allah-u Teâlâ’ya çokça yönelip gönül vermesi, ibadet hayatına, amel-i salihaya çok düşkün oluşu idi.
Davut Aleyhisselâm anıldığı zaman Resulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz:
“O insanların en âbidi idi.” buyururlardı. (Buharî)
Diğer bir Hadis-i şerif’lerinde şöyle buyurmuşlardır:
“Allah-u Teâlâ’ya en sevimli olan namaz Davut Aleyhisselâm’ın namazı, en sevimli olan oruç yine onun orucudur.
O gecenin yarısında uyur, üçte birini uyanık geçirir, altıda birinde yine uyurdu.
Bir gün oruç tutar bir gün yerdi.” (Buhari. Tecrid-i sarih: 581)
Gününün büyük bir bölümünü mescidde geçirirdi. Haşyetullah bütün benliğini kaplamıştı.
Ahiret ahvalini tefekkür eder ve çok ağlardı. Allah-u Teâlâ’nın emir ve nehiylerine itaatsizlikten şiddetle kaçınırdı.
İbadet için en faziletli zamanları araştırırdı.
Nitekim bir defasında: “Yâ Cebrâil! Hangi gece daha faziletlidir?” diye sormuştu.
Cebrail Aleyhisselâm:
“Ey Davut! Seher vakitlerinde Arşin titreyişinden başkasini bilmiyorum.” buyurmuştu. (Ahmed bin Hanbel)
Devlet idaresi ile ve sürekli cihadla meşgul olmasına ragmen, gün aşırı oruç tutar, böylece senenin yarısını oruçlu geçirirdi.
Davut Aleyhisselâm Allah-u Teâlâ’nın nimetlerine şükretmekte de çok ileri gitmişti.
Bir defasında “Yâ Rabbi! Ben sana hakkıyla nasıl şükredebilirim? Senin yardımın olmadıkça şükretmeye de gücüm yetmez!” demişti.
Allah-u Teâlâ “Ey Davut! Sana gelen her nimetin benden olduğunu biliyorsun değil mi?” diye sordu.
“Evet Yâ Rabbi biliyorum!” deyince, Allah-u Teâlâ “Ben bunu senin tarafından şükür olarak kabul ettim.” buyurdu. (Ahmed bin Hanbel)
El Emeği:
Hükümdar olmasına rağmen, fakir gibi yaşamış ve Allah-u Teâlâ’nın hudutları içinde kalarak ömrünü sürdürmüştür.
Resulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz Hadis-i şerif’lerinde buyururlar ki:
“Hiç kimse elinin emeğinden daha hayırlı bir yemek aslâ yememiştir. Allah’ın peygamberi Davut Aleyhisselâm da kendi eliyle kazandığını yerdi.” (Buhari. Tecrid-i Sarih: 967)
Cenâb-ı Allah, Hazret-i Dâvûd Aleyhisselâm'dan ve diğer tüm Peygamber Efendilerimiz'den razı olsun. Bizleri de şehitlik mertebesiyle müjdelesin. Bu mübarek Peygamber Efendilerimiz'in şefaatlerine nâil eylesin bizleri... Amin.
Yorum Gönder