Cennet'e Giden Yol: Hazreti Salih

Hazret-i Sâlih Aleyhisselâm

<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihH5C9z7eSjLTfYOio7WLg5DFDgWCOTi920j2BaYRmtxZNbciMmuv2EGnB4Kz9IqnG1sk3rTZiK4KzKpu7huRmJ0OqxJWhRhJwg8EGRnRL02yySFevKpzOgnS8i6ZZiXrOXadIHcgQaN85/s1600/Hazreti-Salih-Aleyhisselam.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihH5C9z7eSjLTfYOio7WLg5DFDgWCOTi920j2BaYRmtxZNbciMmuv2EGnB4Kz9IqnG1sk3rTZiK4KzKpu7huRmJ0OqxJWhRhJwg8EGRnRL02yySFevKpzOgnS8i6ZZiXrOXadIHcgQaN85/s1600/Hazreti-Salih-Aleyhisselam.png" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
 
Semûd kavmine gönderilen peygamber. Hazret-i Âdem’in on dokuzuncu batından torunudur.  
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1jF2P2S3OC34k9X_arpjcwuJKqXlZJ53_Tt_RAVehUJP25aIL77StQYvG4JK9sMJrRgWAUrDQURJ6Sh1c9b203L4fQm2RpUUXGIsDLvOds5xyJM5Bi5QcD3dCTxIOX5DDJxu4-CMXo7uI/s1600/6.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="282" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1jF2P2S3OC34k9X_arpjcwuJKqXlZJ53_Tt_RAVehUJP25aIL77StQYvG4JK9sMJrRgWAUrDQURJ6Sh1c9b203L4fQm2RpUUXGIsDLvOds5xyJM5Bi5QcD3dCTxIOX5DDJxu4-CMXo7uI/s1600/6.png" width="320" /></a></div>
 
Hûd Aleyhisselâm'ın Peygamber olarak gönderildiği Ad kavmi, 
isyânları sebebiyle büyük bir azaba düşüp, helâk olmuştu. Îmân ettikleri
 için bu azaptan kurtulan insanlar ise kendilerine yeni yurtlar kurmak 
üzere çeşitli bölgelere dağıldılar. Bu dağılan insanlardan bir kısmı 
Semûd denilen kimsenin evlatlarıdır. Semûd kavmi, Şam ile Hicaz arasındaki Hicr denilen bölgede yerleşmişti. Bu sebeple “Eshâb-ül-Hicr”
 de denilen bu kavim, gün geçtikçe çoğalıp büyüdü. Dokuz kabîleden 
meydana geldi. Çok çalışıp, bağlar, bahçeler yetiştirdi. Çöllerin kuru 
sıcağından kurtulup, dağları oyarak tepelere saraylar, ovalara köşkler 
kurdular. Sanatta ve servette iyice ilerlediler. Ancak, zevk ve safâya 
düşüp daha önce kendilerine Hûd aleyhisselam tarafından bildirilen, hak 
dinden yavaş yavaş uzaklaşmaya başladılar. Kabîle reislerinin de zulme 
ve haksızlığa başlamaları üzerine, gittikçe çözülen, Semûd kavmi, 
nihâyet ağaçtan ve taştan putlar yapıp tapmaya başladılar. Saptıkları 
kötü yolda sürüklenerek, tevhid esâsından, Allahü teâlâya îmân etmekten 
tamâmen uzaklaştılar. Câhil ve azgın bir kavim oldular. 
 
 Sâlih aleyhisselam, bu kavim arasında herkesle iyi geçinen, 
fakirlere yardım eden, zayıfları koruyan ve üstün ahlâkıyla sevilen bir 
zâttı. Kırk yaşlarına geldiği sırada, Allahü teâlâ onu Semûd kavmine, 
doğru yolu göstermek üzere peygamber olarak gönderdi. Sâlih aleyhisselam
 kavmini îmâna dâvet edip, putlara tapmaktan, zulümden ve diğer bütün 
kötülüklerden uzak durmalarını ısrarla söyledi. Kavmine; “Gerçekten ben 
size gönderilen güvenilir bir peygamberim. Artık Allah’tan korkun, bana 
itâat edin.” diyerek dâvetini açıkladı. 
 Sâlih 
aleyhisselamın bu dâveti karşısında pek az kimse îmân etti. Kavmin 
çoğunluğu îmân etmemekte direndi. Servetlerine güvenen, zevk ve safâ 
içinde kendinden geçip, zulme başvuran inkârcılar, Sâlih aleyhisselama; 
“Sen de bizim gibi bir insandan başka bir şey değilsin!” diyorlar, onu, 
“büyülenmiş, yalancı” sayıyorlardı. Sâlih aleyhisselam ise kavmini îmâna
 dâvet etmeye devam ediyor ve şöyle diyordu: 
 “Ey 
Semûd kavmi! Siz içinde bulunduğunuz bu güzel bağ ve bahçelerle, bu 
yemyeşil ekinler, altın başaklarla, güzel hurmalarla ve çağlayan sularla
 berâber ebedî olarak burada kalacağınızı mı zannediyorsunuz? Bu evleri 
kim yaptı. Şimdi kim oturuyor, hiç düşünüyor musunuz? Bu bağların ve 
bahçelerin ilk sâhipleri kimlerdi, şimdi kim oturuyor? Belki onlar da 
sizin gibi kendilerini burada ebedî kalacak zannediyorlardı.  
 
Fakat hepsi
 ölüp gittiler. Siz de gelip geçenler gibi öleceksiniz. Bunlar size 
kalmayacak. Âhirette, yaptıklarınızdan birer birer hesâba 
çekileceksiniz. Henüz fırsat eldeyken bana tâbi olun. Şunu iyi bilin ki,
 bugün sizi aldatıp, Allah’a isyân ettirenler, ilâhî azaptan kendilerini
 de sizi de kurtaramayacaklardır. Çünkü onlar da sizin gibi âciz 
insanlardır.” 
 Allahü teâlâ, Semûd kavmine isyân 
ve taşkınlıktan vaz geçmeleri için, kadınlarını kısır bıraktı. Ağaçlar 
kuruyup meyve vermedi. Semûdluların bir kuyu hâricindeki bütün suları 
kurudu. Sâlih aleyhisselama kin ve öfkeyle gelen Semûdlular: “Ey Sâlih! 
Aramıza fesâd karıştırdın. Mallarımıza, çoluk-çocuğumuza, bize zarar 
verdin. Buradan çekil git.  
 
Yoksa seni öldürürüz.” dediler. Sâlih 
aleyhisselam bir müddet onlardan ayrılıp tenhâ yerlere gitti. Bir müddet
 sonra tekrar dönüp Semûdluları îmâna dâvet etti. Semûd kavmi, Sâlih 
aleyhisselamdan mucize göstermesini istedi. Ancak mucizeleri gördükleri 
hâlde yine îmân etmediler. 
 Yine bir gün Sâlih 
aleyhisselama gelip: “Eğer doğru söylüyorsan, şu dağdaki sarp kayalardan
 kızıl tüylü ve doğurmak üzere olan bir dişi deve çıksın. O zaman sana 
îmân ederiz.” dediler. Bunu istemekten maksatları akıllara durgunluk 
verecek, insanları şaşırtacak bir iş isteyip, yapamamasını ve mahcup 
olmasını düşündüler. 
 Sâlih aleyhisselam; “Allahü 
teâlâ her şeye kâdirdir, böyle bir mucize görürseniz, dağdan akan pınar 
suyunun bir gün deveye, bir gün size âit olmasına râzı mısınız?” dedi. 
Semûd kavmi böyle bir şey olamayacağını düşünerek; “Bu şartı da kabul 
ediyoruz.” dediler. 
 Sâlih aleyhisselamın bu 
şarttan maksâdı; dağdan gelen pınar suyunun az olması ve azgın 
insanların sâhiplenmesi sebebiyle zor durumda kalan kimselere yardımcı 
olup, devenin hissesi olan suyu fakir ve zayıflara vermekti. 
 
 Sâlih aleyhisselam onlara; “Benimle sözleştiğinizi unutmayın, 
şâyet deve çıkınca ona bir zarar verirseniz ve verdiğiniz sözlerde 
durmazsanız acı bir azâba uğrarsınız.” dedi. Semûd kavmi; “Sen deveyi 
çıkar, her istediğini kabul edeceğiz. Aksine bir iş yaparsak azâbı da 
kabul ediyoruz.” dediler. Nihâyet devenin çıkmasını istedikleri dağın 
kayalıkları önünde toplanıp, beklemeye başladılar. 
 
 Sâlih aleyhisselam böyle bir mucize vermesi için Allahü teâlâya dua 
etti ve duası kabul oldu. Kaya yarılıp, arasından istedikleri gibi bir 
deve çıktı. Deve, iki yana dizilip hayret ve şaşkınlıktan donakalan 
Semûd kavmi arasından salına salına yürümeye başladı. Sonra da bir yavru
 doğurdu. Bu mucizeyi görenlerden bir kısmı îmân etti. Diğer bir kısmı 
ise menfaatlerinin ve zulümlerinin ortadan kalkacağını görerek bir türlü
 îmân etmediler. Sâlih aleyhisselam onlara sözlerinde durmalarını, aksi 
takdirde ağır bir azâba düşeceklerini söyledi. Fakat inad ve inkârdan 
vazgeçmediler. Suyun taksimi işi de kendilerine ağır gelip kendilerine 
göre çâreler aramaya başladılar. 
 Mucize olarak 
kayadan çıkan deve, yavrusuyla birlikte her tarafı dolaşıyor, su içme 
nöbeti olduğu gün de suyun başına gelip suyu tamâmen içiyordu. Su içmesi
 de ayrı bir mucize olup tonlarca su içiyor, su vücûdunda kayboluyordu. 
Suyu içip bitirince, su çıkan yerde oturuyordu. Îmân edenler, ondan bir 
kabîleye yetecek kadar bol süt sağıyorlar, sütten içiyor ve yiyecekler 
yapıyorlardı. Böylece inananların îmânı kuvvetlenir, inkârcıların 
kinleri artardı. Bu mucize karşısında âciz kalan Semûd kavmi, deveyi 
ödürmeyi plânlıyordu. Nitekim, Sâlih aleyhisselamın nasîhat edip, îmân 
etmeye çağırdığı bir sırada, onlar, su içmekte olan deveyi göstererek; 
“Güyâ şu deveyi öldürsek biz helâk olacakmışız! Onu öldürelim de gör!” 
dediler. 
 Nihâyet çeşitli plânlar kurarak deveyi 
öldürdüler. Sonra da Sâlih aleyhisselama; “İşte deveyi öldürdük. Eğer 
söylediğin gibi bir peygambersen söylediğin azâbı getir.” dediler. 
 
 Sâlih aleyhisselam bu azgın kavme şefkat ve merhâmetle nasîhat 
edip; “Ey kavmim! Nedir bu yaptığınız? Sizin için bir imtihan vesîlesi 
olan deveyi de öldürdünüz. İnkârda ve günahkârlıkta ısrar ettiniz. Buna 
rağmen tövbe kapısı açıktır. Neden azâbın gelmesini istiyorsunuz, tövbe 
ediniz!” dedi. Bu son dâvete de sert cevaplar veren Semûd kavmi, Sâlih 
aleyhisselamı, âilesini ve îmân edenleri de öldürmeyi plânlamaya 
başladılar. 
 Sâlih aleyhisselam bu azgın kavme 
şöyle dedi: “Yurdunuzda üç gün daha kalın, birinci gün yüzünüz 
sararacak, ikinci gün kızaracak, üçüncü gün siyahlaşacak, dördüncü gün 
ise üzerinize azâb gelerek sizi helâk edecektir!” 
 
 Sâlih aleyhisselamın söylediği bu günler gelip çattı. Bu sırada Semûd 
kavmi Sâlih aleyhisselamı ve inananları öldürme teşebbüsüne giriştiler. 
Onlar harekete geçmeden, Cebrâil aleyhisselam gelip, durumu Sâlih 
aleyhisselama bildirdi. Sâlih aleyhisselam da îmân edenlerle birlikte 
oradan uzaklaşıp gitti. 
 Birinci günde bâzı acayib
 hâller zuhûr etti. Devenin bastığı yerlerden kan fışkırdığı, ağaçların 
yapraklarının kızardığı, kuyu suyunun kan renginde ve insanların 
yüzlerinin sapsarı olduğu görüldü. İkinci günde Semûdluların yüzleri 
kana boyanmış gibi kıpkırmızı oldu. Bu belirtileri gören Semûdlular 
azâbın geleceğine kanâat getirip feryât ettiler. Yüzlerinin siyahlaştığı
 üçüncü gün, evini sarıp hücum ettikleri Sâlih aleyhisselamın, şehirden 
çıkıp gittiğini anladılar. O gün, gece yarısından sonra, sabaha karşı 
şiddetli bir sarsıntı ve dağlardan fışkıran ateş ile Semûd kavminin 
yurdu altüst oldu. Sayhanın (sarsıntının) şiddetinden hepsinin ödleri 
patladı. Hepsi helâk olup gittiler. Bundan sonra da yurtları hiç mâmur 
edilmedi. Sanki hiç insan yaşamamış bir yer hâlini aldı. 
 
 Semûd kavmi helâk edildikten sonra Sâlih aleyhisselam, îmân 
edenlerle birlikte gelip, yerle bir edilen şehre ibretle bakarak; “Ey 
kavmim! Sizden hiçbir ücret istemeden, sizi sâdece Allahü teâlâya îmân 
etmeye dâvet ettim ve bunu size tebliğ ettim. Bu duruma düşmeyesiniz 
diye, size nice nasîhatlar yaptım. Fakat siz dinlemediniz. Sonra bu 
azâba uğradınız!” dedi. 
 Sâlih aleyhisselam, 
kavminin helâkinden sonra kendisine îmân edenlerle birlikte Mekke’ye 
veya Şam taraflarına gitti. Remle kasabasına yerleşti. Hadramût tarafına
 gittiğine dâir rivâyetler de vardır. 
 Kur’ân-ı 
kerîmin değişik âyet-i kerîmelerinde, Sâlih aleyhisselamdan ve kavminden
 bahsedilmekte olup, Semûd kavminin helâk edilişi meâlen şöyle 
bildirilmektedir: Semûd kavmine gelince: Biz onlara doğru yolu gösterdik de onlar, körlüğü (câhillik ve sapıklığı) hidâyete tercih ettiler. Bunun üzerine onları, kazandıkları (işledikleri) günâh yüzünden şiddetli azap yıldırımı yakalayıverdi. Îmân edip de azâbımızdan korkanları ise kurtardık. (Fussilet sûresi: 17-18) 
 Sâlih Aleyhisselâm'ın Mucizeleri: 
 1. Kayadan deve çıkartması. 
 
 2. Sâlih Aleyhisselâm'ın kavminin bulundukları yerde hamt denilen
 meyvesiz ağaçlardan başka ağaç yoktu. “Hak peygambersen, bu ağaçlar 
meyve versin!” diye kendisine mucize teklifinde bulundular. Sâlih 
aleyhisselam dua edince, bu ağaçların hepsi çeşit çeşit meyveler verdi. 
 3. Sâlih Aleyhisselâm'ın duası bereketiyle büyük taştan su çıkmıştır. 
 
 4. Sâlih Aleyhisselâm'ın çadırına ateş tesir etmemiştir. Şöyle 
ki, kavmi koyuncu idi. Senenin bâzı aylarını sahralarda, yaylalarda 
çadır kurarak geçirirlerdi. Îmân etmeyenlerden biri, gizlice Sâlih 
aleyhisselamın çadırını ateşe verince, çadır yanmağa başladı. Bunun 
üzerine kavminden kâfir olanlar; “Hak peygamber isen, çadırındaki 
yangını söndür!” diye alay etmeye, eğlenmeye başladılar. Hazret-i Sâlih,
 yangının sönmesi için dua edince, kendi çadırı kurtulup, ateş 
kâfirlerin çadırlarına geçti ve hiçbir çadır kalmayıp, içindeki 
eşyâlarla berâber, yanıp kül oldu. 
 
Cenâb-ı Allah, Hazret-i Sâlih Aleyhisselâm'dan ve diğer tüm Peygamber Efendilerimiz'den razı olsun. Bizleri de şehitlik mertebesiyle müjdelesin. Bu mübarek Peygamber Efendilerimiz'in şefaatlerine nâil eylesin bizleri... Amin.

Hazret-i Sâlih Aleyhisselâm

Semûd kavmine gönderilen peygamber. Hazret-i Âdem’in on dokuzuncu batından torunudur. Hûd Aleyhisselâm'ın Peygamber olarak g...

Devamı »

Hazret-i Sâlih Aleyhisselâm

Yayınlar

Yorumlar

Kütüphane