Cennet'e Giden Yol: Vasile bin Eska

Vâsile bin Eskâ (R.A.)

<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi60kNoTt7yzcyoylORwbpgLoGVVGiQyVG3Jbqvz4WmuK_xoxV_nIEou1bcBLXLIb7CcEkqrH3OlhgJBWe-Rbi9oPnqaw1jTld_R3Ykk9WXoxTEAYoudpDi4wH37x32MXqdIUHmg5_7tvhg/s1600/Sahabeler163.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi60kNoTt7yzcyoylORwbpgLoGVVGiQyVG3Jbqvz4WmuK_xoxV_nIEou1bcBLXLIb7CcEkqrH3OlhgJBWe-Rbi9oPnqaw1jTld_R3Ykk9WXoxTEAYoudpDi4wH37x32MXqdIUHmg5_7tvhg/s1600/Sahabeler163.jpg" width="640" /></a></div>
 
Yeni Müslüman olmanın bütün zevk ve heyecanını içinde taşıyan Vâsile,
 Resûl-i Ekrem Efendimizle (a.s.m.) sabah namazını kılmak için can atar.
 Namazdan sonra Resûlullah, daha önce hiç görmediği bu yabancı 
simanın kim olduğunu sorar. Vâsile kendini tanıtır ve Resûlullah ile
 anlaşma yapmak üzere geldiğini ifade eder. Resûlullah Efendimiz, 
“İstediğim ve istemediğim her şey üzerine anlaşma yapar mısın?” diye 
sorar. 
 

Vâsile, “Evet.” der ve Peygamberimizin bütün emirlerine uyacağına, 
sözünden hiç çıkmayacağına dair kesin söz verir. Resûlullah (a.s.m.)
 o esnada Tebük Seferi için hazırlıklar yapmaktadır. Vâsile de çoktan 
hazırdır, fakat yol uzundur. Bineği yoktur. Kâ’b bin Ucre kendisine bir
 binek temin eder ve İslam ordusuyla birlikte sefere çıkar.[1]  
 
Bundan sonra üç sene müddetle Peygamberimizin hizmetinde bulunan 
Hz. Vâsile, bu bakımdan Resûlullah’ın yakın sahabilerinden sayılır. 
Suffe Medresesi’nde de uzun müddet kaldığı için Suffe ile ilgili birçok 
hatırası vardır. 
 

Nitekim Suffe Ashâbı bir ihtiyaçları olunca, ulaştırmak üzere, 
Resûlullah’a Vâsile’yi gönderirlerdi. Bu meseleyle ilgili bir 
hatırasını şöyle anlatır: 
 

Ben, Suffe Ashâbı’ndandım. Suffeliler açlıktan şikâyet ettiler ve 
Resûlullah’a gidip yemek istememi söylediler. Ben de Resûlullah’a 
gidip Suffe Ashâbı’nın açlıktan şikâyetçi olduklarını söyledim. 
Resûlullah, Hz. Âişe’ye, yanında bir şey olup olmadığını sordu. Hz. 
Âişe, yanında “tirit” denen et suyundan başka bir şey olmadığını 
söyledi.  
 
Tiridi derin bir kapla Resûlullah’a getirdiler. Suffelileri 
10’ar kişilik gruplar hâlinde çağırdım. Resûlullah, kendilerine, 
“Oturunuz, Bismillah!” buyurdu. Suffe Ashâbı, 10 kişiye yetebilecek 
yemekten yediler, fakat hiç eksilmediğini gördüler. Resûlullah, 
sonunda bana ‘Yâ Vâsile, bunu böylece Hz. Âişe’ye götür.’ buyurdu.”[2]  
 
Hz. Vâsile buna benzer bir hadiseyi de şöyle dile getirir: 
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEho4ir_CeoP-jdfd5Kog3KWYPB2fr-SQOMMMGtNLgVyUSMEgEtYHtEPiXJT0ZA7U0dhzQ_bfsFxCjOwIKddzfqAauZN-c-rvR0Cre47XtEMe3DdCv_cl7Z8ATwhnYp7unPgATjI9oVHBWOq/s1600/Sahabeler.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEho4ir_CeoP-jdfd5Kog3KWYPB2fr-SQOMMMGtNLgVyUSMEgEtYHtEPiXJT0ZA7U0dhzQ_bfsFxCjOwIKddzfqAauZN-c-rvR0Cre47XtEMe3DdCv_cl7Z8ATwhnYp7unPgATjI9oVHBWOq/s1600/Sahabeler.png" width="320" /></a></div>

Biz Suffe’de bulunurken Ramazan ayı gelip de oruca başlayınca, iftar 
vakti her birimizi biat ehlinden biri iftara davet eder, götürürdü. Bir 
akşam hiç kimse gelmedi. O gün hiçbir şey yemeden sabahladık. Ertesi 
akşam da kimse gelmeyince Resûlullah’a gittik, durumu anlattık. 
Resûlullah, hanımlarının yanında yiyecek olup olmadığını sordu. 
Hepsi de yanlarında yiyecek bulunmadığını söylediler. Daha sonra 
mübarek ellerini açtı ve şöyle dua etti: 
 

“Allah’ım, Senin fazlından ve rahmetinden istiyorum. Rahmet Senindir. Senden başka kimsenin değildir.” 
 

Resûlullah duasını henüz bitirmişti ki, birisi geldi. Kızarmış bir
 koyun ve ekmek getirdi. Resûlullah bizim önümüze koydu, biz de 
doyuncaya kadar yedik. Daha sonra Resûlullah şöyle buyurdu: 
 

“Biz, Allah’ın lütuf ve merhametini istemiştik. İşte bize Allah’ın lütfu… Rahmetini de öbür dünyaya bıraktı.”[3]  
 
Hz. Vâsile, Resûlullah’ın ilim talebelerinin giyim hususunda 
karşılaştıkları mahrumiyeti de, “Ben Suffe Ashâbı’ndandım. Hiçbirimizin 
üzerinde tam bir elbise yoktu.” şeklinde ifade eder. 
 

Saadet Asrı’nın ışığı ve cazibesiyle bütün dünyayı çağımıza kadar 
ışıklandıran yıldızları, işte böylesi fukaralık, zaruret ve mahrumiyet 
içindeydiler. Fakat Resûlullah’a öylesine bağlanmışlardı ki, onun 
karşısında her şeyi unutuyorlardı… 
 

Bununla beraber, Peygamberimizin onların gelecekte görecekleri ve 
bolca istifade edecekleri nimetleri de bir mucize olarak haber 
veriyordu. Şöyle diyordu, o Yüce Resûl: 
 

“Siz benden sonra buğday ekmeğine ve zeytin yağına doyacaksınız. Türlü yiyecekler yiyeceksiniz. Güzel elbiseler giyeceksiniz…” 
 

Vâsile, rivayetin devamında, “Hakikaten çok geçmeden, 
Resûlullah’ın dediği çıktı, aynen yaşadık. Türlü yiyecekler yedik, 
güzel elbiseler giydik ve çok bineklere bindik.” der.[4]  
 
Rivayete göre Hz. Vâsile bir müddet Basra’da kalır. Daha sonra 
Şam tarafına gider. Humus ve Şam civarında bulunur. Emeviler zamanında 
Hicrî 83 yılında 100 yaşındayken vefat eder. 
 

Son olarak onun rivayet ettiği bir hadisi nakledelim: 
“Resûlullah’a ‘Irkçılık nedir?’ diye sordum. ‘Zulüm ve haksızlıkta 
milletine yardımcı olmandır.’ buyurdu.”[5]  
 
Cenab-ı Allah, Vâsile bin Eskâ Hazretleri'nden ve diğer tüm Ashâb-ı Kirâm Efendilerimiz'den razı olsun. Bizleri de şehitlik mertebesiyle müjdelesin. Bu mübarek Sahabe Efendilerimiz'in şefaatlerine nail eylesin bizleri... Amin. 
<div>
 ________________________________
<div id="ftn1">

[1]Üsdü’l-Gàbe, 5: 77. 
[2]Hilyetü’l-Evliyâ, 2: 22. 
[3]age. 
[4]age., 2: 23. 
[5]Ebû Dâvud, Edeb: 113.
</div>
</div>

<div>
<div>
Yazar: Sahabeler Ansiklopedisi</div>
<div>
</div>
</div>

Vâsile bin Eskâ (R.A.)

Yeni Müslüman olmanın bütün zevk ve heyecanını içinde taşıyan Vâsile, Resûl-i Ekrem Efendimizle (a.s.m.) sabah namazını kılmak için can ...

Devamı »

Vâsile bin Eskâ (R.A.)

Yayınlar

Yorumlar

Kütüphane