Cennet'e Giden Yol: Hazret-i Zeyd bin Erkam

Zeyd bin Erkam (R.A.)

<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjA_RxCCU47s01RHxAbRqJCkz9mnbA3h_SFMhU10TZ0uD2dmXVBloqoTs_sGSECcUIRmPSCTxs65F8OdTypvX3uY-pX5ch7p9pQPoBjfrKO8kekmB36hB_eEwXg5Y1mJnAMWpCoM4vcPAJY/s1600/Sahabeler168.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjA_RxCCU47s01RHxAbRqJCkz9mnbA3h_SFMhU10TZ0uD2dmXVBloqoTs_sGSECcUIRmPSCTxs65F8OdTypvX3uY-pX5ch7p9pQPoBjfrKO8kekmB36hB_eEwXg5Y1mJnAMWpCoM4vcPAJY/s1600/Sahabeler168.jpg" width="640" /></a></div>
 
Hz. Zeyd, küçük yaşta babasını kaybetmiş, yetim kalmıştı. Abdullah 
bin Revâha’nın şefkat eli bu küçük yetime yetişti. Uzun müddet onun 
yanında kaldı. Abdullah bin Revâha İslamiyet’i kabul edince, o da küçük
 yaşta Müslüman oldu. 
 

Hz. Zeyd, Bedir ve Uhud Savaşlarına yaşının küçük olması sebebiyle 
katılamamıştı. Fakat bundan sonraki bütün savaşlara iştirak etti. Büyük
 kahramanlıklar gösterdi. 
 

Peygamberimizin de katıldığı Benî Mustalık Gazası esnasında, meşhur 
münafıklardan Abdullah bin Übey, Peygamberimiz ve Müslümanlar 
hakkında ileri geri konuşmaya başladı. Bir önceki konuda yer verdiğimiz
 sözleri sarf etti. Hz. Zeyd de oradaydı. Bu fitne dolu sözleri duyunca 
çıkışmaktan kendini alamadı, “Vallahi kavminin içinde zelil, zayıf ve 
nefret edilen birisi varsa o da sensin! Resûlullah ise Rahmân olan 
Allah tarafından aziz kılınmıştır.” dedi. Bu söze çok içerleyen Abdullah
 bin Übey, “Vallahi bundan sonra seni hiç sevmeyeceğim!” şeklinde 
karşılık verdi. Hz. Zeyd, duyduklarını Resûlullah’a bildireceğini 
söyleyince de, alttan aldı, “Ey kardeşimin oğlu, n’olur sus! Ben sadece 
şaka olsun diye konuştum.” dedi. 
 

Fakat Zeyd oralı olmadı, dinlemedi. Müslümanlar arasında fitne 
çıkarmaya çalışan bu münafığı Resûlullah’a bildirmeyi kendisi için 
mühim bir vazife olarak gördü. Hemen Peygamberimizin yanına gitti, 
duyduklarını nakletti. Resûlullah, Zeyd’e inanıyordu.  
 
Fakat meseleyi 
iyice tahkik etmek için, “Ona kızmış olmayasın?!” diye sordu. Hz. Zeyd, 
“Hayır, vallahi bunları aynen ondan işittim!” cevabını verdi. 
Peygamberimiz, “Yanlış anlamış olmayasın?!” diye tekrar sordu. Zeyd 
(r.a.), “Hayır yâ Resûlallah, gerçek söylüyorum, yanlışım yok.” dedi.
 Peygamberimiz sorularına devam etti. “Onun hakkında başkası sana 
bunları söylemiş olmasın?!” buyurdu. Zeyd, “Hayır, vallahi bunları ondan
 işittim!” cevabını verdi. 
 

O sırada Resûlullah’ın yanında birçok sahabi bulunuyordu. Münafık 
Abdullah bin Übey’in sözlerine çok kızdılar. Hattâ boynunun vurulmasını
 teklif edenler dahi oldu.  
 
Fakat Peygamberimiz bunu tasvip etmedi. 
Meseleyi bir de Abdullah bin Übey’den dinlemek için yanına çağırttı. Bu
 arada bazıları, “Bunu niçin haber verdin?!” diyerek Hz. Zeyd’e 
çıkışıyorlardı. Hz. Zeyd de, “Vallahi bu sözleri babamdan da işitmiş 
olsaydım, yine Resûlullah’a haber verirdim!” cevabını verdi. 
 

Biraz sonra Abdullah bin Übey geldi. Peygamberimiz sordu: “Bunları 
sen mi söyledin?” 
 
Abdullah bin Übey itirafa yanaşmadı, inkâr etti. 
“Hayır, sana Kitab’ı indiren Allah’a yemin ederim ki, ben bunların 
hiçbirini söylemedim. Zeyd size yalan söylemiştir! Ben, şurada 
bulunanlardan Allah’ın beni cennete koymasına vesile olacak senden daha 
yakınını bilmiyorum.” dedi. Bu konuşmadan biraz sonra, Peygamberimiz 
orduya hareket emrini verdi. 
 

Meselenin böyle kapanması Hz. Zeyd’i mahcup etti. Utancından 
Resûlullah’ın yanına yaklaşamıyordu. Bu meseleyle ilgili konuşmak 
isteyenlere, “Yüce Allah’ın bu hususta vahiy indirip benim mi, yoksa 
başkasının mı yalancı olduğunu bildireceğini umuyorum.” diyordu. Bu 
arada, “Allah’ım, Resûlüne sözlerimi doğrulayacak vahyini indir!” diye 
dua ediyordu. 
 

Yorucu bir yolculuktan sonra mücahitler Medine’ye geldiklerinde, 
Cenâb-ı Hak, Münâfıkûn Sûresi’nin 1-8. âyetini vahyetti. Bu âyetler 
Zeyd’i doğruluyordu. Bu vahyin son âyetleri şu mealdeydi: 
 

“Onlar öyle kimselerdir ki, ‘Resûlullah’ın yanında bulunanlara bir
 şey vermeyin de, dağılıp gitsinler!’ diyorlar. Oysa göklerin ve yerin 
bütün hazineleri Allah’ındır, fakat münafıklar anlamazlar. Bir de, ‘Eğer
 Medine’ye dönersek, şerefli ve kuvvetli olan, hakir ve zayıf olanı 
oradan muhakkak çıkaracaktır!’ diyorlar. Hâlbuki şeref, kuvvet ve 
galibiyet Allah’ın, Peygamber’inin ve müminlerindir; fakat münafıklar 
bilmezler.” 
 

Bu âyetler nazil olunca, Peygamberimiz, Hz. Zeyd’in kulağından tuttu 
ve “İşte, Allah yolunda kulağıyla vazifesini yerine getiren genç budur!
 Ey Zeyd, Allah seni tasdik etti!” buyurdu. 
 

Bundan sonra artık hiç kimse Abdullah bin Übey’e inanmadı. Böyle bir 
şey olduğunda onu azarladılar, kınadılar. Peygamberimiz, onun 
öldürülmesini isteyenlere, “Eğer öldürseydim, muhakkak onun yüzünden yer
 yerinden oynardı!” buyurdu. Çünkü o, kavminin büyüğüydü. Sevilip 
sayılıyordu; Peygamberimiz Medine’ye hicret etmeseydi, Medine’nin 
hükümdarı olacaktı.[1] 
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-8J5ECiCAyKO2OQ1AWnmaxzbkJreQmeIu-T3bCtn1LkYQr1yhQa15sICgvw4IRVGzU_6IHYF9BuYzhyphenhyphenvHyFEM5pzP0LQkQXCZ8xgRFApbMT8jzgJTZk7LSWAYiZLGlZOqsn9biJvcxZpw/s1600/ZeydBinErkamHz.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="152" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-8J5ECiCAyKO2OQ1AWnmaxzbkJreQmeIu-T3bCtn1LkYQr1yhQa15sICgvw4IRVGzU_6IHYF9BuYzhyphenhyphenvHyFEM5pzP0LQkQXCZ8xgRFApbMT8jzgJTZk7LSWAYiZLGlZOqsn9biJvcxZpw/s1600/ZeydBinErkamHz.jpg" width="320" /></a></div>

Hz. Zeyd hastalandığında Peygamberimiz (a.s.m.) bu genç sahabisini 
ziyaret eder, hâlini hatırını sorardı. Bir defasında Hz. Zeyd’in gözü 
rahatsızlanmıştı. Peygamberimiz ziyaretine gitmiş, duada bulunmuştu. Bir
 müddet sonra gözü iyileştiğinde, “Zeyd, gözlerin öyle kalsaydı ne 
yapardın?” diye sordu. Hz. Zeyd, büyük bir teslimiyet içerisinde, 
“Sabreder, sıkıntısına katlanırdım, yâ Resûlallah.” cevabını verdi.  
 
Onun bu teslimiyeti Resûlullah’ı memnun etti, “Sabrederek o hâl üzere
 vefat etmiş olsaydın, muhakkak cennete girerdin.” buyurdu. 
 

Hz. Zeyd, Resûlullah’tan bir hayli istifade etmişti. Hayatta 
bulunduğu müddetçe Müslümanların mercii oldu. Onların sorularını 
cevaplandırdı. Tavsiyelerde bulundu… 
 

90 kadar hadis rivayet eden Hz. Zeyd, Hicret’in 68. senesinde Kûfe’de
 vefat etti. Onun rivayet ettiği hadislerden birinin meali şöyledir: 
 

“Size biri diğerinden daha kıymetli iki şey bırakıyorum ki, onlara 
sarıldığınız müddetçe, benden sonra asla sapıklığa düşmezsiniz: Gökten 
yeryüzüne uzanmış olan nurani bir ip olan Allah’ın Kitabı ve neslim, 
Ehl-i Beyt’imdir. Bu ikisine yapışanlar, tâ Kevser Havuzu’nun başında 
bana gelinceye kadar asla doğru yoldan ayrılmayacaklardır. Sakın, 
sakın! Size buraktığım bu iki şey hususunda, bana nasıl olur da sırt 
çevirirsiniz?!”[2] 
 
Cenab-ı Allah, Zeyd bin Erkam Hazretleri'nden ve diğer tüm Ashâb-ı Kirâm Efendilerimiz'den razı olsun. Bizleri de şehitlik mertebesiyle müjdelesin. Bu mübarek Sahabe Efendilerimiz'in şefaatlerine nail eylesin bizleri... Amin. 


 
<div>
_________________________________________
 
<div id="ftn1">
[1]Sîre, 3: 303-305; Tabakât, 2: 65; Hz. Muhammed ve İslamiyet, 5: 45-47.
[2]Tirmizî, Menâkıb: 32.  
Yazar: Sahabeler Ansiklopedisi</div>
</div>
<div>
<div>
</div>
</div>

Zeyd bin Erkam (R.A.)

Hz. Zeyd, küçük yaşta babasını kaybetmiş, yetim kalmıştı. Abdullah bin Revâha’nın şefkat eli bu küçük yetime yetişti. Uzun müddet onun ...

Devamı »

Zeyd bin Erkam (R.A.)

Yayınlar

Yorumlar

Kütüphane