Allahû Teâlâ, Peygamberi Musa Aleyhisselam'a hitap edip:
- "Ey Musa! Filan mahallede, bizim dostlarımızdan biri vefat etti. Git onun işini gör. Sen gitmezsen, bizim rahmetimiz onun işini görür" buyurdu.
Hazreti Musa, emir olunduğu mahalleye gitti. Ordakilere:
- "Bu gece, burada Allahü Tealanin dostlarından biri vefat etti mi " diye sorunca.
- "Ey Allah'ın Peygamberi! Allahû Teâlâ'nın dostlarından kimse vefat etmedi. Ama filan evde zamanını kötülüklerle geçiren fasık bir genç öldü. Fışkının çokluğundan hiç kimse onu defnetmeye yanaşmıyor" dediler.
Musa Aleyhisselam: "Ben onu arıyorum" buyurdu. Gösterdiler.
Hazreti Musa, o eve girdi. Rahmet melekleri gördü. Ayakta durup, ellerinde rahmet tabakları olup. Allahû Teâlâ'nın rahmet ve lütfunu saçıyorlardı. Hazreti Musa, yalvararak münacaat etti:
- "Ey Rabbim! sen buyurdun ki, "O benim dostumdur". İnsanlar ise fasık olduğuna şahitlik ediyorlar. Hikmeti nedir "
Allahû Teâlâ: "Ey Musa! İnsanların onun için fasık demeleri doğrudur, ama günahından haberleri var, tövbesinden haberleri yok. Benim kulum, seher vakti, toprağa yuvarlandı ve tövbe etti. Bizim huzurumuza sığındı. Ben ki Allah´ım! Onun sözünü ve tövbesini kabul ettim. Ona rahmet ettim ki, bu dergahın ümitsizlik kapısı olmadığı anlaşılsın" buyurdu.
Yorum Gönder
Kodu görmek için ifadenin üzerine tıklayınız!
İfade eklemek için kodun başında ve sonunda en az bir boşluk bırakınız!